Rod Piazza & The Mighty Flyers Blues Quartet review: Freddie |
 |
Op 16 juni aanstaande lanceert Rod Piazza zijn vierde CD, bij het Delta Groove label althans, want alles bij mekaar zal dit zowat zijn vijfentwintigste zijn. Tevens viert hij hiermee zijn veertig jaar in de business, al zegt hij dat niet met zoveel woorden. Het is immers van 1967 geleden dat hij zijn eerste LP opnam met zijn band van toen, The Dirty Blues Band. Daarna werd dat Bacon Fat, vervolgens The Chicago Flying Saucer Band voor één LP en tenslotte, via The Mighty Flyers en een paar jaar Rod Piazza zonder meer, werd het Rod Piazza & the Mighty Flyers . In deze periode van veertig jaar, tweeënveertig eigenlijk, verkende hij alle uiteinden van het uitgestrekte bluesland en bekwaamde zich in de verschillende takken van het fenomeen blues. Op “Soul Monsters” laat hij maar wat graag horen dat hij één en ander goed onder de knie heeft. En onder de tongriem als we het over de mondharmonica hebben. De nadruk is echter op de Chicago Blues gelegd. Getuige daarvan zijn Jimmy Reed’s “Can’t Stand To See You Go”, zijn eigen werk “Tell Me About It Sam” over Sam Meijers, “Queen Bee” en Little Walter’s “You Better Watch Yourself”. Zijn versie van Big Bill Broonzy’s murw gecoverde “Key To the Highway” mag ik hier graag horen. Met “That’s What’s Knockin’ Me Out” krijgen we ook nog wat West Coast Jump te horen en zijn meesterschap over de bluesharp etaleert hij breed in de drie instrumentals die deze CD rijk is, het titelnummer “Soul Monster”, getekend Piazza, “Sunbird” van zijn ouwe bloedsbroeder en goeroe George “Harmonica” Smith en “Expression Session” nog een eigen nummer. Met “Cheap Wine” een co-writing Rod & Honey Piazza, levert hij ons een eerder goedkoop popdeuntje af. Maar sterk romantisch en tevens sterk voorgedragen, zijn “Ko Ko Mo (I Love You So)” en het prachtig ge-tearjerk-te “Talk To Me”. “Hey, Mrs. Jones” is een Miller/Ragan compositie die er als afsluiter van het plaatje een beetje onwennig aanbengelt, maar uiteindelijk nog gered wordt van een roemloos einde door de mooie saxofoon solo van Jonny Viau. Saved by the sax instead of the bell. Geen grensverleggend schijfje, maar in al zijn eenvoud, oh zo mooi om naar te luisteren. En ook dat is een hele prestatie .
|
|
Tracks: 01 Soul Monster
|
|
more info: year: 2009 artist: Rod Piazza label: Delta Groove Music
|
|